Ronald Beer (58), adviseur bij MT-Professional Devices BV, wandelde op donderdag 7 september Fitland binnen. De BKL had hier die middag een bedrijfsbezoek georganiseerd. En wat gebeurde er? Ronald verloor de challenge, maar won wél een prijs. Lees hieronder zijn verhaal.
De ontmoeting
“Ik word zeer hartelijk verwelkomt door de dames aan de balie en ik krijg direct een kop koffie. Terwijl ik de handen van alle reeds aanwezige BKL leden schud, kom ik ook langs Zoë; ze geeft me een stevige handdruk en stelt zich met een Engels accent voor als personal trainer.”
De verliezer 'wint'
“Rond 16.30 uur lopen we naar een ruimte waar diverse apparaten, een mooi gedekte tafel en een beamer in staan. Dominique, rayon manager van Fitland, geeft een presentatie. Aan het einde van de presentatie wordt er gevraagd wie van ons mee wilt doen met een wedstrijdje waar ook een prijs aan verbonden zit. De wedstrijd bestaat uit het zitten tegen een muur met je knieën in de houding van 45 graden. Na het aftellen van 3 naar 0 starten we met z’n allen en ik merk dat ik na 15 seconden al een verzuring krijg waardoor ik opgeef. Omdat ik weet dat je eigenlijk nooit als eerste wil opgeven in een teamverband verricht ik eigenlijk een schone taak, want nu kunnen de anderen ook opgeven wanneer ze dat willen. Zonder een blamage gevoel er aan over te houden. Het blijkt dat dames deze houding meer legt dan heren, want er blijven 2 dames over die, in onderling overleg, besluiten te stoppen na 4 minuut en 38 seconden.”
Personal training van Zoë
“Zoë komt met de heugelijke mededeling dat er 2 personen een prijs krijgen, de winnaar en, jawel, de verliezer! Want die kan wel een personal trainer gebruiken, niet? En zo geschiet, ik was de haas. Op woensdag 20 september word ik in sportieve kledij verwacht aan de Badweg 10 te Lelystad. Ik stap binnen en krijg weer een vriendelijk welkom. Ik weet niet wat mij te wachten staat, maar ik geef mijn naam aan de vriendelijke dame en ze deelt direct mede dat het haar bekend was dat ik zou komen en dat Zoë er dadelijk aankomt.
Een paar minuten later komt Zoë van de trap af met een geweldige glimlach: hallo meneer Beer, heeft u er zin in? We gaan een nulmeting doen om te zien hoe uw conditie is. De moed zakt mij direct in de schoenen, gympen eigenlijk, die ik al een behoorlijke tijd niet meer gedragen had. Na een kleine 20 minuten fietsen en sit-ups geeft Zoë aan dat ik, gezien mijn leeftijd, in heel goede conditie ben. Na nog 35 minuten allerlei apparaten gehad te hebben zit de eerste van de drie gewonnen trainingen er op, ik ben niet echt heel vermoeid maar vrees voor de komende twee dagen.”
Het vervolg
“De spierpijn valt me twee dagen later mee, ik denk dat dat te maken heeft met de koeling down. Op woensdag 27 september vindt de tweede trainingsavond plaats. Ik meld me wederom bij de balie en Zoë komt al snel naar me toe. Hallo meneer Beer, gaat het goed? Heeft u nog spierpijn gehad? Ik geef aan dat het me meeviel, maar daar krijg ik direct spijt van. Zoë haakt er gelijk op in: oké, dan gaan we een lekker parcourtje draaien.
Slik.
Ik krijg van alles voor mijn kiezen: touwen, een bal - eerst 2 kilo toen 4 kilo -, weer terug naar de touwen, toen naar de stoel - niet om te zitten maar om nèt niet op te zitten -, terug naar de touwen…. Alles wat ik doe duurt 30 seconden met 15 seconden rust. De positieve energie van Zoë motiveert me.
De tijd is omgevlogen en het uur is alweer om. Lekker bezig geweest.”
De laatste keer
“Ik heb ietwat last van mijn rug, verdraaid met het wegzetten van een klein en niet al te zwaar kistje. Natuurlijk meld ik dit aan Zoë. Oh vervelend nu, oké dan gaan we yoga doen, is haar antwoord. In mijn gedachte is yoga ontspanning en letten op je ademhaling, maar nee hoor; het is gewoon keihard werken! Het enige wat je niet belast is je rug. En wat blijkt? Mevrouw Zoë is een volwaardig yoga instructrice. Al met al een zeer leerzame ervaring en mijn rugpijn is nagenoeg weg mede ook door de drukpunt behandeling.
Gelukkig aan de ene kant en helaas aan de andere kant neem ik afscheid van Zoë en de dames achter de balie. Of ik vind dat ik het nodig heb? Ik denk dat ik het hierbij laat.
Ik zeg bedankt.”
Ronald Beer